بلوتوث a2dp چیست و چه تفاوتی با aptX دارد؟

استفاده از هدفون‌های بلوتوثی رواج زیادی پیدا کرده است. حالا شما می‌توانید چنین محصولاتی را در هر فروشگاه لوازم الکترونیکی و سایت‌های آنلاین پیدا کنید. اما مانند هر محصول دیگری، تمام هدفون‌های بی‌سیم به یک شکل ساخته نشدند. هر کدام از این هدفون‌ها نیز از فناوری‌های بلوتوثی خاصی ممکن است پشتیبانی کنند. یکی از آن‌ها A2DP به‌عنوان یک پروتکل استریم استریو بلوتوث ساده است.

از انواع دیگر می‌توانیم به کدک پیشرفته‌ aptX اشاره کنیم که مخصوص بلوتوث طراحی شده و همچنین سیستم چیپ W1 اپل که اختصاصی است و تنها با سخت‌افزار این شرکت کار می‌کند. با این حال، موضوع مطلب امروز ما پاسخ به این سوال است که این نوع بلوتوث چیست و چه کاربردی دارد. پس تا انتها همراه ما باشید.

a2dp چیست؟

این فناوری مخفف عبارت Advanced Audio Distribution Profile به معنای پروفایل توزیع صدای پیشرفته است. این پروفایل نحوه استریم صدای با کیفیت بالا (استریو یا مونو) را از یک دستگاه به دستگاه دیگر به کمک یک ارتباط بلوتوثی تعریف می‌کند. به‌عنوان مثال چطور موزیک از یک دستگاه موبایل به یک هدست بی‌سیم استریم خواهد شد.

اگرچه محصولات زیادی قادر به اتصال به بلوتوث هستند، اما برای استریم موزیک از یک دستگاه بلوتوثی به یک دستگاه دیگر هر دو باید این پروفایل بلوتوث A2DP را به اشتراک بگذارند. حال اگر این دو دستگاه این پروفایل را نداشته باشند، همچنان ممکن است بتوانید با استفاده از یک هدست معمولی یا پروفایل هندزفری وصل شوید، اما این پروفایل‌ها از استریم موزیک پشتیبانی نخواهند کرد.

به ‌صورت پیش ‌فرض، این فناوری صدا را از فرمت بومی آن (مانند MP3 یا AAC) رمزگشایی کرده و آن را به فرمتی تبدیل می‌کند که بیشتر برای پهناباند بلوتوث مناسب است. در این شرایط، کاربران حرفه‌ای ممکن است اندکی افت کیفیت را حس کنند؛ ولی کیفیت اسپیکرهای استفاده شده در هدست‌های بلوتوثی استریو اجازه نمی‌دهد اکثر افراد متوجه این موضوع شوند. اکثر گوشی‌های هوشمند امروزی قادر به اتصال به دستگاه‌ های A2DP و انتقال صدا هستند.

انواع دستگاه ‌های پشتیبانی کننده از بلوتوث A2DP

شرکت‌های تولیدکننده از این بلوتوث در هدست‌های مونو و استریو استفاده می‌کنند. گرچه در هدست‌های مونو، جنبه استریو آن استفاده نمی‌شود. استفاده از دستگاه‌های مجهز به اسپیکرهای دوگانه مانند هدفون‌های استریو بلوتوثی و اسپیکرهای اکسترنال بیشتر از همه برای بازپخش صدای استریوی بلوتوثی رواج دارد. این دستگاه‌ها می‌توانند به گوشی هوشمند یا کامپیوتر شما وصل شوند و صدا را از یک لیست پخش موزیک یا فیلمی که تماشا می‌کنید، پخش کنند.

همچنین این بلوتوث می‌تواند صدای با کیفیت بالا را از یک میکروفون انتقال دهد، اما چنین کاربردی به ‌صورت گسترده در دستگاه‌ های مصرف‌کننده استفاده نمی‌شود.

دستگاه‌های A2DP با میکروفون همچنان از یک کدک صوتی مونو استفاده می‌کنند که بیشتر از همه مناسب صدای با کیفیت بالا در گوشی هستند و به ‌طور کلی برای یک پروفایل بلوتوثی متفاوت استفاده می‌شوند.

بلوتوث A2DP در مقایسه با aptX

تفاوت بین بلوتوث A2DP و aptX را به‌ صورت زیر می‌توان خلاصه کرد:

مقدار پشتیبانی از پهناباند

این پروفایل حداکثر پهناباند 768 کیلوبایت بر ثانیه را دارد؛ در حالی که فرمت aptX می‌تواند از حداکثر پهناباند 1.28 مگابایت بر ثانیه پشتیبانی کند. به عبارت دیگر aptX امکان انتقال سریع‌تر داده‌ها را فراهم می‌ آورد.

پشتیبانی از فرمت فایل

انواع فایل‌های صوتی که دستگاه‌ های بلوتوثی مانند هدفون‌ های بی‌سیم از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، هرچه بیشتر باشند، بهتر خواهد بود. به ‌طور کلی، این نوع بلوتوث می‌تواند از فرمت‌های SCB، MP3، AAC و ATRAC پشتیبانی نماید. aptX نیز از تمام این فرمت‌ها پشتیبانی می‌کند.

سازگاری با انواع دستگاه ‌ها

تقریبا هر دستگاه بلوتوثی با A2DP سازگار است از جمله دستگاه‌های aptX؛ اما هر دو دستگاه دریافت‌کننده و انتقال‌دهنده برای سازگاری با aptX باید از آن پشتیبانی کنند و قیمت بالای چنین دستگاه‌هایی ممکن است کاربران را فراری دهد.

کیفیت صدا

A2DP مانند هر صدای استریوی معمولی و شاید حتی بدتر است. بنابراین اگر بخواهیم مقایسه کنیم، کیفیت صدای aptX تقریبا شبیه به سی دی بوده که از این رو شفاف‌تر و بهتر است.